BİR KABAK BİZE YETER

İktidar ve muhalefet demokrasi toplumlarının vazgeçilmez iki parçası. Seçmenler tarafından ödünç olarak veriler.

İki taraf arasındaki çekişme ve iktidara gelme savaşını her zaman doğal olarak karşılanır, tabi ki sınırların aşılmadığı takdirde.

Makedonya’da sınırlar çoktan aşıldı. Son yıllarda hat sahfaya ulaştı. Peki, neler yaşanıyor. Birkaç örnekle durumun hangi boyutlara ulaştığının altını çizmek istiyorum. Kısaca özetlemek gerekirse, durum vahim, utanç ve kaygı verici.

Birkaç gün önce yakın bir arkadaşımdan, beraber çalıştıkları bir arkadaşının telefon numarısını rica etmiştim. Aldığım cevaba hala inanamıyoum. “Telefon numarasını yanlış adresten arıyorsun. Biliyorsun ki ben şu anda muhalefetteyim. Arkadaşın da iktidarda. Dolayısyla numarası bende yok, olamaz da” dedi tüm samimiyetiyle arkadaşım.

O anda sadece “kusura bakma” demekle yetindim. Sorduğuma da bin pişman oldum. Arkadaşım gazeteci. Diyaloğumuz da iş yerinde geçiyor. Düşünün BBC, CNN gibi bir medyada iki gazeteci arasındaki bu konuşma nasıl bir boyut alırdı.

Bayram namazında da yaşananlar iktidar ve muhalefet arasında yaşanan soğuk ilişkiyi gözler önüne serdi. Merkezi törene sadece bakanlar ve iktidara yakın kişiler katıldı. Muhalefet hangi camideydi. Merak ediyorum. Acaba Bayramı kutlamak için iktidara gelmeyi mi bekleyecek. Olaylar sadece bu yıl yaşanmıyor. Yıllardır devam ediyor.

Verilen mesajlar da barış ve küskünlüklerin sona ermesi doğrultusundaydı. Ama sadece sözde.

Bir gün Makedonaya’da vatandaşların kimlik belgelerinde “iktidar” – “muhalefet” bilgileri aranırsa hiç şaşmamamız gerekiyor. Pazarda da sebze meyve satan tezgahlarda, “acı” muhalefet salatası yada “taze” iktidar domatesi tezgah reklamlarına da hazırlıklı olmamız gerekiyor.

Yada “muhalefet” berberi, “iktidar” terzisi....

Siyasetten uzak kalanların ise vay haline.

Bir iktidar muhalafet karışığı bir kabak bize yeter. Hormonlu, doğal yetişmez. Zaten daima başımıza patlıyor.